บทความ

เพื่อการเรียนรู้ และเข้าใจความตาย



22 เมษายน, 2561

มนต์ขลังอิติปิโส

ชาวพุทธคงจะคุ้นเคยกับบทสวดดังกล่าวดี เพราะได้ยินพระสงฆ์สวดบ่อยๆ ไม่ว่าจะในงานบุญวันเกิด ทำบุญบ้านใหม่ ไปจนถึงงานศพ สมัยเป็นนักเรียนหลายคนคงได้ยินบ่อยมาก
20 ธันวาคม, 2563

วิชาความตาย จากครูสู่กระบวนกร การนำเครื่องมืออของ Peaceful Death ไปใช้ในการเรียนการสอนนักเรียนชั้นมัธยม

ครูแข อัมพิกา ไกรอ่ำ รับราชการครูที่โรงเรียนเชียงคำ จังหวัดพะเยา นำวิชาความตายมาเป็นพื้นที่การเรียนรู้ใคร่ครวญและตระหนักรู้ความจริงของชีวิต
17 เมษายน, 2561

ยายผีสาว : Ghostgirl

“การยึดติดกับอะไรบางสิ่งหรือใครบางคน คือการเชื่อดึงดันว่าสิ่งนั้นหรือคนนั้นจะเติมเต็มเราได้ การยึดติดทำให้เรามีชีวิต มันทำให้เราต่อสู้เพื่อรักษาสิ่งที่เรามีอยู่ หรือไขว่คว้าสิ่งที่เราต้องการ แต่บ่อยครั้งมันทำให้เราติดอยู่ตรงกลาง วิ่งวนเป็นหนูติดจั่น ชาร์ลอตต์ก็ติดอยู่เช่นกัน เรื่องนี้แน่ใจได้เลย”
2 พฤศจิกายน, 2560

Art of living and dying

เช้าวันที่ฝนตก ฉันสะพายเป้ออกจากบ้าน เดินทางไปอบรมกับทีมเบาใจไขชีวิต (โครงการความตาย พูดได้ เครือข่ายพุทธิกา) ที่จ.สงขลา และจ.ปัตตานี ระหว่างที่ใส่รองเท้า เสียงแม่จากในครัวถามว่า “กินข้าวก่อนไหม มีกระเพาะปลา”
22 เมษายน, 2561

มนต์ขลังอิติปิโส

ชาวพุทธคงจะคุ้นเคยกับบทสวดดังกล่าวดี เพราะได้ยินพระสงฆ์สวดบ่อยๆ ไม่ว่าจะในงานบุญวันเกิด ทำบุญบ้านใหม่ ไปจนถึงงานศพ สมัยเป็นนักเรียนหลายคนคงได้ยินบ่อยมาก
20 ธันวาคม, 2563

วิชาความตาย จากครูสู่กระบวนกร การนำเครื่องมืออของ Peaceful Death ไปใช้ในการเรียนการสอนนักเรียนชั้นมัธยม

ครูแข อัมพิกา ไกรอ่ำ รับราชการครูที่โรงเรียนเชียงคำ จังหวัดพะเยา นำวิชาความตายมาเป็นพื้นที่การเรียนรู้ใคร่ครวญและตระหนักรู้ความจริงของชีวิต
17 เมษายน, 2561

ยายผีสาว : Ghostgirl

“การยึดติดกับอะไรบางสิ่งหรือใครบางคน คือการเชื่อดึงดันว่าสิ่งนั้นหรือคนนั้นจะเติมเต็มเราได้ การยึดติดทำให้เรามีชีวิต มันทำให้เราต่อสู้เพื่อรักษาสิ่งที่เรามีอยู่ หรือไขว่คว้าสิ่งที่เราต้องการ แต่บ่อยครั้งมันทำให้เราติดอยู่ตรงกลาง วิ่งวนเป็นหนูติดจั่น ชาร์ลอตต์ก็ติดอยู่เช่นกัน เรื่องนี้แน่ใจได้เลย”
2 พฤศจิกายน, 2560

Art of living and dying

เช้าวันที่ฝนตก ฉันสะพายเป้ออกจากบ้าน เดินทางไปอบรมกับทีมเบาใจไขชีวิต (โครงการความตาย พูดได้ เครือข่ายพุทธิกา) ที่จ.สงขลา และจ.ปัตตานี ระหว่างที่ใส่รองเท้า เสียงแม่จากในครัวถามว่า “กินข้าวก่อนไหม มีกระเพาะปลา”