บทความ

เมื่อของเล่น ไม่ใช่สำหรับเด็กเล่นอีกต่อไป แต่ถูกพัฒนาให้เป็นของเล่นสำหรับวัยชราด้วย

ขนบธรรมเนียมในการประกอบพิธีศพมีการเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยของมันอยู่เสมอตัวอย่างเช่น ครั้งหนึ่งพิธีศพของคนไทยไม่นิยมไว้ทุกข์โดยการแต่งดำล้วน

ชีวิตเหมือนจมน้ำ อยู่ในโลกสีดำ จำได้ว่าร้องไห้ เศร้ากับชีวิต กับความเป็นไป ชีวิตเหมือนไร้ค่า มองไม่เห็นอะไรเลย

ชายชราวัย 67 ปีในชุมชนเมืองทางอีสาน นอนจมกองปัสสาวะของตัวเองโดยมีจานข้าวแห้งๆ ที่แมลงวันตอมหนึ่งใบวางอยู่ข้างตัว เพราะลูกสองคนทำงานอยู่กรุงเทพฯ และไม่ได้กลับมาดูแลนานแล้ว

สถาบันอาศรมศิลป์ ร่วมกับ สสส. และภาคีเครือข่าย ได้จัดกิจกรรม “สุข (ภาวะ) กัน เธอ เรา” ตอน เยือนถิ่นหลังองค์พระ เพื่อนำเสนอต้นแบบการพัฒนาพื้นที่สุขภาวะ 4 แห่ง และการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างชุมชน

ปี 2015 องค์การอนามัยโลกประกาศเจตนารมณ์ส่งเสริมให้ผู้สูงอายุอยู่อย่างมีสุขภาวะ (Healthy ageing) ตามกรอบแนวคิดการเป็นผู้สูงอายุที่มีสมรรถภาพทางกายและใจ (Intrinsic capacity) และคงความสามารถในการใช้ชีวิตในแบบที่ตนให้คุณค่าได้ตลอดชีวิต การเข้าสู่สังคมสูงวัยกลายเป็นประเด็นที่ประชาคมโลกเตรียมแผนรับมือ

“เปิดโอกาสให้พระได้ทำหน้าที่เชิงรุกบ้าง เป็นฟางเส้นสุดท้ายก่อนตาย เป็นทางเลือกให้เขา ทำให้เขาได้ดูแลจิตใจ ได้ภาวนา มันเป็นหน้าที่ที่พระน่าจะภาคภูมิใจมากกว่าการไปสวดงานศพ ซึ่งตอนนั้นเป็นปลายเหตุ เขาไม่รับรู้อะไรแล้ว”

ธรรมชาติของวันเวลาคือความเปลี่ยนแปลง ซึ่งยากจะกำหนดให้เป็นไปตามใจเราปรารถนา

แม้การตั้งวงสนทนาเรื่องความตาย (เพื่อการตายดี) จะฟังดูน่ากระอักกระอ่วนใจไม่น้อยสำหรับสังคมไทย

การเยี่ยมผู้ป่วยคือการปฏิบัติธรรมที่ลงลึกไปถึงจิตใจ ไม่ได้แค่การเอาของไปให้