20 ธันวาคม, 2560
โลกนี้บาดเจ็บเสมอ
บางครั้ง บาดแผล ก็อยู่ไกลห่างออกไป
บางครั้ง บาดแผล ก็อยู่ใกล้เข้ามา
เมื่อไหร่เราเป็นผู้พลาดพลั้ง
20 ธันวาคม, 2560
โลกนี้บาดเจ็บเสมอ
บางครั้ง บาดแผล ก็อยู่ไกลห่างออกไป
บางครั้ง บาดแผล ก็อยู่ใกล้เข้ามา
เมื่อไหร่เราเป็นผู้พลาดพลั้ง
19 เมษายน, 2561
โบราณว่า ส่งกันพันลี้ก็ต้องจาก ธรรมดาความพลัดพรากในวิถี อาจหลงเหลือเพียงคุณงามความดี ช่วยตอกย้ำและฉุดชี้หนทางเทียว
13 มีนาคม, 2561
ณ ยอดเขาสูงสุดแห่งนี้ มองออกไปเห็นแต่ท้องฟ้ากว้างใหญ่ไร้กลีบเมฆ ดูใสกระจ่าง ทิวเขาข้างหน้าตั้งตะหง่านเป็นแนวยาว ปกคลุมด้วยต้นไม้ที่ใหญ่น้อยกระจิดริด จิตใจฉันเบาสบายปลอดโปร่ง มีความภาคภูมิใจและมีความสุขที่ได้ทำหน้าที่อย่างดีที่สุดแล้ว
9 ตุลาคม, 2566