มรดก

ผู้เฒ่าว่า พร้อมจะออกเดินทาง
แม้หวาดหวั่นอยู่บ้างก็ตามแต่
ทุกสิ่งผ่านเนิ่นนานเฝ้าดูแล
ถึงผูกพันจริงแท้ต้องอำลา

มีอีกหลายเรื่องอยากทำ
อาจยิ่งใหญ่ลึกล้ำ คุณค่า
เมื่อมองหนทางที่เดินมา
จึงรู้ปรารถนาต้องปล่อยวาง

มิใช่เพียงวางความตั้งมั่น
ใช่ละทิ้งความฝันที่เพียรสร้าง
ทั้งมิใช่ทดท้อใจเปราะบาง
แต่ข้ามพ้นภาพเลือนรางแล้วชัดเจน

จึงวางหวังวาดไว้ให้ลูกหลาน
เรื่องเล่าพบผ่านทั้งหมดที่เห็น
ก่อรูปรอยลุ่มลึกสงบเย็น
จารึกภาพขับเข็ญจิตวิญญาณ

นั่นคือมรดกที่สืบต่อ
งดงามและดีพอให้สืบสาน
หนึ่งวางภาระ ชีวิต งาน
หนึ่งรับขับขานต่อเรื่องราว

คือเรื่องเล่าที่อาจไม่มีวันจบ
เปลี่ยนเวียนชาติภพยากสืบสาว
รับแล้วส่ง แล้วรับต่อ จนยืดยาว
บันทึกเป็นรอยก้าวในฝุ่นดิน

เมื่อผู้เฒ่าพร้อมออกเดินทาง
คืนสู่ภาวะว่างอย่างหมดสิ้น
หยาดหนึ่งน้ำใสราดหลั่งริน
จักรวาลจงยลยินคำสัญญา

จะเดินตามมรดกที่ตกทอด
บำรุงต่อยอดจนแกร่งกล้า
ฝึกฝนเพาะสร้างญาณปัญญา
วางอย่างว่างเมื่อถึงคราต้องจากไป...