17 ตุลาคม, 2560
ผู้คนต่างพูดว่าความสำเร็จนำมาซึ่งความสุข แต่ฉันพบว่าแม้จะมีงานดีๆ แฟนที่น่ารัก มีอพาร์ตเมนต์ที่สวยงาม แต่ในที่สุดสิ่งต่างๆ เหล่านั้นก็ไม่ช่วยให้ความสุขนัก หากยังรู้สึกกังวลและเคว้งคว้าง ฉันไม่ได้รู้สึกเช่นนี้เพียงลำพัง
ไถ่ถามถึงแง่งามแห่งจิตวิญญาณ
สืบสายจากบรรพกาลถึงปัจจุบันสมัย
เป็นทางคดโค้งเคี้ยวไกลแสนไกล
ความจริงมันสถิตนิ่งภายในตลอดมา
เป็นทางสองสายทอทอดอยู่เคียงข้าง
ก้าวเดินบนหนึ่งทาง ว่าแสวงหา
ปล่อยอีกทางรกร้างทรุดโทรม
กาลเวลา ยิ่งกัดกร่อนคุณค่าลบลืมเลือน
อาจไม่ใช่ปราศจากซึ่งศรัทธา
แต่อวิชชากล้าแกร่งเข้าขับเคลื่อน
ปิดสายตาเสียจากตะวันและดาวเดือน
เหลือแสงไฟส่องทุ่งเถื่อนอันเลือนราง
กาละเทสะ คุรุ ปัญญาประสาน
กับใจที่พ้องพบพานพร้อมสานสร้าง
พอให้ได้หันกลับมาสู่อีกหนทาง
ที่ทอดทิ้งไว้เรื้อร้างลึกภายใน
นั่นคืออาณาจักรอันแสนวิเศษ
เพียงก้าวหนึ่งต่อเหตุก่อก้าวใหม่
ทางรกพลันปรากฏแสงอันอำไพ
เป็นทางอันสดใสสว่างงาม
กลับเป็นทางสองสายทอดยาวเคียงข้าง
ไปมาได้ระหว่างเพียงปรารถนา-ข้าม
เมื่อปัญญาญาณกล้าแกร่งก็ต่อตาม
หลอมรวมทางไร้นามเป็นทางเดียว
นั่นอาจกลายเป็นอริยมรรควิถี
สานสายใยร้อยพันมีเข้าเกาะเกี่ยว
เรียนโลกเรียนธรรมม้วนกลืนเกลียว
ที่เหลือก็ขับเคี่ยวไปตามควร
นี่ก็คือโลกอันงามพร้อมความหมาย
มิได้มีใดหล่นหายสักบางส่วน
เมื่อทั้งหมดเติมเต็มเคลื่อนกระบวน
คนเป็นคนได้ครบถ้วนอยู่ในทาง
