แว่วมากับลมไผ่พัดฤดูแล้ง
สว่างไสวมาในแสงของเช้าใหม่
งามเมฆขาวขอบฟ้าอยู่ไม่ไกล
ดำรงอยู่เคลื่อนไหวในคืนและวัน
ในพื้นที่ฟ้าดินกับเวลา
เชื่อมร้อยญาณปัญญาอย่างนั้น
อ่อนโยนจนสัมผัส สัมพันธ์
เป็นพลังสร้างสรรค์แห่งชีวิต
คือจิตวิญญาณของบรรพชน
มั่นคงให้สืบค้นไม่ปกปิด
อาจก้าวทีละก้าวเพียงน้อยนิด
ย่อมเติมต่อก่อลิขิตโชคชะตา
ทุกความตายจึงไม่ได้สิ้นสูญ
ยังมีแรงเกื้อกูลดั่งว่า
ซึ่งไม่ใช่ดำรงอยู่เป็นอัตตา
แต่เป็นคุณค่าเกาะเกี่ยวโยงใย
คือสนามพลังของบรรพบุรุษ
เชื่อมร้อยไร้สิ้นสุดและสดใหม่
หล่อเลี้ยงนำทางชัดภายใน
ลึกซึ้งเข้าใจความหมายนี้
เราจึงมิได้เดินอยู่เพียงลำพัง
ในการเรียนรู้คลื่นพลังสถิตวิถี
ทั้งหมด จริง งาม หรือดี
ล้วนผลักดัน ฉุด ชี้ นำทาง
อ่อนโยน อ่อนน้อม แล้วยอมรับ
แปรเปลี่ยนแต่งปรับแม้แตกต่าง
ไม่ว่าชัดเจนหรือเลือนราง
เข้มข้นหรือเบาบางจะอย่างไร
ยังแว่วมากับลมไผ่พัดฤดูแล้ง
ยังเจิดจ้ามาในแสงของเช้าใหม่
เมฆขาวขอบฟ้างามเพียงใด
เชื่อมร้อยข่ายใยแห่งปัญญาญาณ
