เมื่อถึงโรคสมองเสื่อมดำเนินมาถึงระยะท้าย ผู้ป่วยจะลืมอะไรต่อมิอะไร ลืมคำศัพท์ ลืมวิธีติดกระดุม ลืมคนรัก ลืมแม้แต่ตัวเอง
...แต่ไม่ลืมที่จะรักแมว
หนังสือเล่มนี้สำรวจโลกของผู้ป่วยโรคสมองเสื่อมและญาติ โลกของสถานดูแลผู้สูงอายุ และโลกของผู้เขียน เดวิด โดสะ นายแพทย์ผู้สงสัยความสามารถของเจ้าออสการ์
แมวธรรมดาที่เดินป้วนเปี้ยนเข้าออกห้องผู้ป่วยระยะท้ายในสถานดูแลผู้สูงอายุสเตียร์เฮาส์
ในโลกที่เต็มไปด้วยผู้ป่วยทุพพลภาพความทรงจำและการรับรู้ตัวตน ท่ามกลางประสบการณ์ชวนหดหู่และเจ็บปวดนั้น มีแง่มุมให้เรียนรู้ มีแง่งามให้สัมผัสมากมายเหลือเกิน โดยเฉพาะเมื่อมีสัตว์เลี้ยงเช่นเจ้าออสการ์และผองเพื่อนเข้ายื่นตีนเป็นผู้ช่วยด้วยแล้ว การจากไปของผู้ป่วยก็กลับเป็นเรื่องไม่ยากเกินไปนัก
แม้หนังสือเล่มนี้จะกล่าวถึงแมวออสการ์ที่ไม่มีบทพูด แต่เราก็สามารถเรียนรู้การดูแลผู้ป่วยระยะท้ายจากครูออสการ์ได้ดีเหลือเกิน มันไม่เพียงสอนแพทย์พยาบาลให้รู้วิธีอยู่เป็นเพื่อนผู้ป่วยอย่างหมดใจ และให้มิตรภาพอันไร้เงื่อนไขเท่านั้น แต่การปรากฏและดำรงอยู่ของมันคือการเยียวยาและการน้อมใจให้ผู้ป่วยและญาติยอมรับความจริงของชีวิตได้อย่างอ่อนโยนนุ่มนวล มันสอนวิธีที่เบี่ยงเบนหันเหออกจากความทุกข์ และอยู่กับปัจจุบันขณะได้ในคราวเดียวกัน ไม่ต้องสงสัยว่าออสการ์คือธรรมาจารย์ของใครหลายคน
หนังสือเล่มนี้อธิบายปรากฏการณ์แมวบำบัดในสถานดูแลผู้สูงอายุและฮอสพิซได้เป็นอย่างดี ทั้งยังชี้ชวนให้ผู้อ่านเห็นความจำเป็นในการทำความเข้าใจธรรมชาติของการดูแลผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม รวมถึงการเตรียมตัวเตรียมใจรับมือกับความสูญเสียประเภทนี้ที่อาจเกิดขึ้นได้กับทุกคน
สำหรับบุคลากรผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการพัฒนาระบบดูแลผู้สูงอายุและผู้ป่วยระยะท้าย หนังสือเล่มนี้น่าจะช่วยเติมพลังในการทำงานของท่านได้มากทีเดียว
...และมันอาจช่วยให้วอร์ดของคุณมีแมวมาช่วยงานฟูลไทม์ได้อย่างน้อยก็สักตัวสองตัว
[seed_social]