

มีเรื่องราวมากมายให้กระทำ
เป็นภาระที่ตอกย้ำท่ามยุคสมัย
จากวันแรกผันผ่านแห่งวันวัย
กับบางเหตุเภทภัย-สยบ ยอม
ในความมากมายทั้งหลายนั้น
มีบ้างบางฝันยังหวานหอม
เป็นดอกไม้งามให้ดมดอม
หรือเกาะติดไต่ตอมยามอรุณ
ย่อมยังมีอยู่บ้างดั่งยาพิษ
แผ่ขยายเดชฤทธิ์ให้ว้าวุ่น
ค้นหาสภาวะความสมดุล
วางรากฐานเป็นทุนแห่งทางไกล
เป็นทางสองสายคู่ขนาน
ซึ่งมิอาจกะการนานเพียงไหน
สองทางต่างเคียงอยู่คู่กันไป
จะทิ้งสักทางใดหาได้เลย
หนึ่งคือโลกียวิถี
หล่อเลี้ยงชีวิตดี เปิดเผย
กินอยู่เกื้อกูลจนคุ้นเคย
บางครั้งก็เฉื่อยเฉยความคุ้นชิน
นั่นเป็นส่วนหนึ่งซึ่งสำคัญ
ในภาพแปรผันทั้งหมดสิ้น
นรก สวรรค์ มนุษย์ ฟ้า ดิน
ต่างร่วงราโรยรินไปพร้อมกัน
หนึ่งคือโลกุตรธรรม-ทาง
เรียนรู้ก่อร่างสร้างสรรค์
บ่มเพาะจิตวิญญาณมหัศจรรย์
สู่ความเป็นนิรันดร์พ้นวังวน
นั่นจึงเป็นสาระแห่งชีวิต
ไว้ข้ามบ่วงวิกฤติสู่หลุดพ้น
ความหมายที่แท้ในความเป็นคน
ดำรงอยู่ ดำเนินบน วิถีธรรม
ภาพประกอบโดย ปิติพร ประมวลศิลป์
[seed_social]

