parallax background
 

เสียงวิงวอนของเด็กน้อยในตัวฉัน

ผู้เขียน: นาโก๊ะลี หมวด: ชีวิตเบ็ดเตล็ด


 

โปรดหยุดคุกคามฉันเสียที
ด้วยความเก่งความดีและคำสอน
แม้ถ้อยคำงามหมดจดทุกบทตอน
แต่กัดกร่อนกำลังใจจนไร้ค่า

ได้ยินเสียงของฉันบ้างไหม
อยากจะบอกเธอไว้ถึงปรารถนา
แม้ยังอ่อนด้อยในปรัชญา
อาจยังมีเหลือศรัทธาต่อชีวิต

เป็นเพื่อนร่วมเดินทางฉันได้ไหม
ใกล้,ไกลเพียงใดหรือพลาดผิด
หรือพบบ้างเสกสรร เนรมิต
ใคร่ครวญครุ่นคิดด้วยตัวเอง

โดยมีเธอเกื้อหนุนร่วมทาง
ปลอบโยนฉันบ่างอย่าเร้าเร่ง
มีเธออยู่ก็จะได้ไม่หวาดเกรง
ประคองก้าวไม่เครียดเคร่งคอยเกื้อกูล

โปรดหยุดคุกคามฉันเสียเถิด
ก่อนฝันบรรเจิดจะสิ้นสูญ
รักงดงามเพียงใดยังเทิดทูน
หล่อหลอมให้เพิ่มพูนและหนุนนำ

ด้วยการประจักษ์และเชื่อมั่น
เมื่อเธอรักอย่างสร้างสรรค์ลึกล้ำ
บอกกล่าวด้วยทั้งหมดที่มีทำ
มิใช่เพ้อละเมอพร่ำจนคร่ำครวญ

รักจะหล่อเลี้ยงเธอด้วยรักของเธอ
รักจะแบ่งปันให้ฉันเสมอพร้อมทุกส่วน
เท่าที่มีซึ่งรักมีทั้งหมดทั้งมวล
สัมผัสรักอาบไออวลเมื่อรักเป็น

[seed_social]
17 ตุลาคม, 2560

หรือชีวิตมีสิ่งที่มากกว่าความสุข

ผู้คนต่างพูดว่าความสำเร็จนำมาซึ่งความสุข แต่ฉันพบว่าแม้จะมีงานดีๆ แฟนที่น่ารัก มีอพาร์ตเมนต์ที่สวยงาม แต่ในที่สุดสิ่งต่างๆ เหล่านั้นก็ไม่ช่วยให้ความสุขนัก หากยังรู้สึกกังวลและเคว้งคว้าง ฉันไม่ได้รู้สึกเช่นนี้เพียงลำพัง
17 ตุลาคม, 2560

เพลิงไพร

หาก ‘มนุษย์’ ยังย่อหย่อนต่อการเรียนรู้ และยอมรับ เรื่อง ‘ความตาย’ เสมือนหนึ่งในหน้าที่ที่ทุกชีวิตพึงกระทำเฉกเช่นสัจธรรมบทสุดท้ายแห่งชีวิต เราคงได้แต่ชื่อว่า...
20 กุมภาพันธ์, 2561

ก่อนเอ่ยคำอำลา

ภาพปรากฏชัดเมื่อแดดสาย กับสายลมพัดใบไม้ไหวฤดูหนาว ใจหวั่นแหว่งวิ่นอยู่บางคราว เผลอเจ็บปวดร้าวเมื่อเพ่งมอง