ทุกวันศุกร์ เพจ Peaceful Death จะมีการเผยแพร่ “เรื่องเล่าแห่งความขอบคุณ” สู่สาธารณะ เป็นการนำเรื่องราวของผู้ป่วย ผู้ดูแล รวมถึงประสบการณ์เกี่ยวกับการสูญเสียของผู้คน มาบอกเล่าเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์และเป็นกำลังใจให้กัน คุณโย พิมพ์พิศา รัตนพัลลภ ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องเล่าฯ กล่าวถึงที่มาของโครงการว่า Peaceful Death ต้องการให้เรื่องเล่าแห่งความขอบคุณเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมสุขภาพ ช่วยเปลี่ยนมุมมองของผู้คนที่มีต่อความเจ็บป่วยและความตาย ให้เป็นเรื่องที่นำไปสู่การเติบโตมากกว่ามองว่าเป็นภาระหน้าที่ และเป็นพื้นที่ทบทวนประสบการณ์ของทั้งผู้ป่วย ผู้ดูแล หรือบุคลากรที่เกี่ยวข้อง ผ่านการเขียนเรื่องราวของตนเองออกมา ทำให้ผู้อ่านได้เรียนรู้และเกิดการใคร่ครวญตนเอง จนเป็นชุมชนรูปแบบหนึ่งที่มีการถ่ายทอดประสบการณ์และแลกเปลี่ยนความคิดกันไปมา
เรื่องเล่าในโครงการที่ผู้คนส่งเข้ามาร่วมกิจกรรมจะมีเนื้อหาหลากหลาย ตั้งแต่เรื่องภาวะของการเป็นผู้ดูแล จากความทุกข์ทรมานใจในตอนเริ่มต้นจนถึงภาวะคลี่คลาย ไปจนถึงเรื่องการสูญเสียสุนัข สิ่งของ หรือเหตุการณ์ที่ทำให้สะเทือนใจ ซึ่งคุณโยรู้สึกประทับใจเรื่องเล่าเหล่านี้มาก เพราะทุกเรื่องถูกถ่ายทอดในรูปแบบของตัวเอง ทำให้มีความหลากหลาย แต่เรื่องเล่าที่คุณโยสนใจเป็นพิเศษมีอยู่ 2 เรื่อง
เรื่องแรก คือเรื่องเล่าเกี่ยวกับคุณพ่ออายุมากและมีอาการอัลไซเมอร์ เมื่ออ่านแล้วจะได้ความรู้ในการดูแลผู้ป่วย เกิดความเข้าใจผู้อื่น และเป็นการเตรียมตัวเองในฐานะผู้ดูแลไปด้วย เหมาะกับผู้ดูแลผู้ป่วยระยะท้าย เมื่อคุณโยมีโอกาสนำไปเล่าให้กับผู้ดูแลผู้ป่วยที่เป็นโรคเดียวกันรับฟังแล้ว ทำให้เขารู้สึกสงบใจ
เรื่องที่สอง คือเรื่องเล่าที่แพทย์เขียนถึงผู้ป่วยของตนเองในหมู่บ้านห่างไกล มีอาการผื่นลามทั่วร่างกาย ทำให้ชาวบ้านเข้าใจผิดว่าเป็นโรคร้ายแรง ไม่กล้าคบค้าสมาคมด้วย สะท้อนให้เห็นว่าสังคมที่ไม่เข้าใจเรื่องโรคส่งผลให้เกิดการทำร้ายกันเอง แต่อาการป่วยดังกล่าวถูกคลี่คลายจากทีมแพทย์ที่เข้าไปให้การรักษา ให้คำแนะนำการดูแลตัวเองอย่างถูกวิธี จนผู้ป่วยได้ชีวิตที่ดีกลับคืนมา
เรื่องราวที่เล่าส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับการสูญเสียเป็นหลัก และเขียนออกมาทั้งในเชิงการระบายหรือเชิงลบ แต่เจ้าของเรื่องรู้สึกว่าเป็นการขอบคุณ อาจจะเป็นการขอบคุณตัวเอง ผู้ป่วย และคนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง
ปัจจุบันโครงการเข้าสู่ปีที่ 2 แล้ว มีผลตอบรับที่ดี เรื่องเล่าแต่ละเรื่องจะมีผู้เข้าชมตั้งแต่ 6 พัน - 2 หมื่นกว่าคน มีผู้กดแชร์ตั้งแต่หลักสิบจนถึงหลักร้อย มีการแสดงความคิดเห็นที่เป็นกำลังใจที่ลึกซึ้งให้แก่ผู้เขียนและผู้อ่าน ซึ่งทีมงานจะส่งไปให้ผู้เขียนรับทราบว่า สิ่งที่ตนเขียนส่งต่อไปให้ผู้อื่นอย่างไรบ้าง ทางโครงการยังได้รับอีเมลขอบคุณพร้อมกับแบ่งปันเรื่องราวของตนเองกลับมาอีกด้วย
คุณโยรู้สึกยินดีมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการและร่วมสร้างชุมชนนี้ขึ้นมา เพราะทำให้เธอได้เรียนรู้และเติบโต จากที่เคยเป็นผู้ดูแลมาก่อนและมีทัศนคติว่าสิ่งที่ทำอยู่คือหน้าที่ จนมีความทุกข์ใจ แต่การได้สัมผัสกับเรื่องเล่าฯ ของผู้อื่น ทำให้ทัศนคติต่อการเจ็บป่วยและความตายเปลี่ยนไปในเชิงบวก ได้ฝึกฝนเรื่องการดูแลและเกิดการยอมรับว่าการเจ็บป่วยและความตายเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องพบเจอ เป็นเพราะรู้สึกว่ามีคนคอยรับฟังสิ่งที่ตนเองทำอยู่ มีกลุ่มเพื่อนที่คอยเกื้อหนุน มีเรื่องราวแลกเปลี่ยนระหว่างกัน ยิ่งได้มีโอกาสรู้จักชุมชนเรื่องเล่าแห่งความขอบคุณ ยิ่งทำให้การเปลี่ยนแปลงมีพลังมากขึ้น
คุณโยต้องการให้เรื่องเล่าแห่งความขอบคุณเป็นชุมชนเพื่อการอยู่ดีและการตายอีกรูปแบบหนึ่ง ที่มีผู้คนส่งต่อเรื่องราวดีๆ ให้แก่ผู้อื่นเข้ามาอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากเชื่อว่าบทเรียนในชีวิตของผู้คนจะช่วยให้มนุษย์เติบโตขึ้นได้ และหวังจะขยายกรอบการทำงานให้เรื่องเล่าแห่งความขอบคุณเชื่อมโยงเข้ากับสมุดเบาใจ และ CoCoFa (มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาชุมชนกรุณา) เพื่อสร้างพื้นที่แบ่งเบาใจให้แก่กัน
สำหรับผู้สนใจเขียนเรื่องเล่ามาเผยแพร่ในโครงการ คุณโยแนะนำว่าให้เขียนจากเรื่องที่ตนเองประทับใจ ไม่ว่าจะเป็นมุมมองทางบวกหรือลบ หรือทดลองอ่านเรื่องเล่าของคนอื่นในโครงการ เพื่อเรียนรู้มุมมองที่แตกต่างตามประสบการณ์ของแต่ละคน และหาข้อสังเกตมาปรับใช้ในการเขียนของตนเอง
วันที่ออกอากาศ: 2 พฤษภาคม 2563
ผู้เรียบเรียง: สุรพิน อยู่สว่าง