25 พฤษภาคม, 2561
เราพบกันเมื่อวันเวลาล่วงผ่าน อาจจะยังไม่นานเท่าไหร่นัก แต่เหมือนมีบางเรื่องให้ประจักษ์ พ้นผูกพันและรักไปมากแล้ว
เริ่มด้วยมีความรักเป็นรากฐาน
ต่อด้วยการประสานแสวงหา
คือการบ่มเพาะพลังปัญญา
เพื่อไปสู่คุณค่าอันแท้จริง
เกื้อหนุนนำพาดั่งการเดินทาง
รู้ชีวิตนั้นบอบบางกว่าทุกสิ่ง
สั่นไหวดุจเด็กน้อยถูกทอดทิ้ง
ที่ไม่อาจหยุดนิ่งต้องดิ้นรน
บอกกล่าวด้วยรับฟังสภาวะ
เสี้ยวปัจจุบันขณะซึ่งปลอดพ้น
ความทรงจำทดท้อระทมทน
หรือวิตกกังวลข้างหน้านั้น
นี่อาจเป็นจินตนาการของบ้านหนึ่ง
งดงามอย่างลึกซึ้งในความฝัน
และเป็นพื้นที่มหัศจรรย์
ต่อเติมเต็มคืนวันระหว่างนี้
คือชีวิตคือวิญญาณอันงอกงาม
ใสสว่างอยู่ตามแต่งต่อวิถี
เบิกบานกับเรื่องราวทั้งร้ายดี
ตั้งไว้บ่งชี้เร่งความเพียร
คือการอยู่อย่างมีความหมาย
จากต้นจนสุดสายไม่แปรเปลี่ยน
หนึ่งโลกียวิถีที่ว่ายเวียน
หนึ่งโลกุตระธรรมเล่าเรียนคู่กันไป
จวบจนวันสุดท้ายในบ้านชีวิต
หนทางยังนิรมิตความสดใหม่
ด้วยรอยยิ้มอำลาเดินทางไกล
จะไปสู่แห่งหนใดก็สุดแท้
13 พฤศจิกายน, 2560
การได้เห็นชีวิตของผู้คนและสรรพสัตว์แวดล้อม ทั้งที่เคยผูกพันรักใคร่ เคารพศรัทธา และไม่ใคร่ได้พันผูก เพียงแค่ผ่านพบและเคยเกื้อกูลกันในช่วงหนึ่งของชีวิตต้องมาตายจากไป
28 กุมภาพันธ์, 2561
“การให้พื้นที่แก่ผู้รอดพ้นในการเผชิญหน้ากับเหตุการณ์เลวร้าย บาดแผลในชีวิต เพื่อทำความรู้จักแง่มุมของผลกระทบ และยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น ไม่ต้องซ่อนเร้น ปกปิด เก็บกดอีกต่อไป ซึ่งต้องใช้ความกล้าหาญ เข้มแข็ง